De metamorfose van tuin 22

Het was bij toeval dat we in aanraking kwamen met het complex van ATV Essesteijn. We waren er wel eens langs gefietst, maar nooit het idee gehad om eens ‘binnen’ te kijken. Het was pas toen er vrienden van ons er een tuin hadden gekregen om eens te gaan kijken. Eigenlijk was het Angelique die uit nieuwsgierigheid ging kijken wat zij hadden bemachtigd en toen met het tuintjes-virus werd besmet.

Volop in de corona-crisis van 2020 was er een soort van keuze aan tuinen op het complex, want de ene tuinder ging en liet een tuin achter, een ander wilde binnenkort stoppen… en dan was er ook nog een tuin waar al maanden mee werd geleurd maar niemand wilde deze tuin overnemen…

We kregen te horen dat alleen leden en kandidaat-tuinders in aanmerking kwamen voor een tuin, dus hebben we ons snel als kandidaat-tuinder ingeschreven en gingen we eens kijken wat er mogelijk was om ook een tuin te krijgen.

Tuin 22 was door het lange ‘leeg staan’ geworden tot een georganiseerde rimboe. Het onkruid stond hoog; de planten en struiken waren verwilderd en de buxussen waren aangetast. Alleen de haag… wat was die mooi en hoog en breed, maar wel heel mooi en vol. En dan was er nog het huisje; daar moest toch ook nog iets aangebeuren… Al met al geen uitnodiging om tijd en geld in deze tuin te steken. Maar het liep toch anders…

In juni 2020 werden wij, Angelique en Dick Overduin eigenaar van het huisje en huurder van de tuin. De tuin die al een reputatie had opgebouwd… de tuin waar veel, heel veel aan moest gebeuren! Oh ja, en dan was er weer het huisje, waar een nieuw dak op moest; waar er hout tussen de gaten zat.

Niet alleen het huisje was een dingetje, maar ook de tuin zelf moest aangepast worden. Diverse struiken waren zover uitgegroeid dat het bijna ondoenlijk was om de boel te snoeien en dus bleef er maar een ding over en dat was uitgraven en weggooien, want ruimen en opnieuw beginnen was een stuk makkelijker.

Er werd vanalles uit de grond getrokken, rozen, bessenstruik, een 30 jaar oude hortensia en nog veel meer spul waarvan we de naam niet wisten. Wel hebben we nog geprobeerd 3 buxussen te redden, maar die waren zover aangetast dat redding niet meer mogelijk was. Dus ook die hebben het veld moeten ruimen.

Het huisje

Het huisje moest opgeknapt worden en met name moest het dak heel snel voorzien worden van nieuwe dakplaten. Dat was ook wel een klusje, maar hulp was in de buurt… Vervangen was echt wel nodig, want als er jaren niks aan gedaan wordt blijft er niet zoveel over, zoals je kan zien…

Nu het dak weer waterdicht gemaakt was, werd er ook maar meteen gedacht om een leuk terras aan te leggen. Het oude terras was al zover ‘gezonken’ dat we dat maar als een soort fundering hebben gebruikt. Iets waar we tot op heden nog geen spijt van hebben.

Het huisje… Nou ja, het had de vorm van een huisje, want veel van het hout was al in de loop der tijd verdwenen. Eigenlijk was alleen de achterzijde, waar het schuurtje aan vast zit nog in redelijke staat. Voor de zijkanten was het hout al zover weggerot dat er alleen grove middelen ingezet konden worden om er weer een leefbaar geheel van te maken.

Na het slopen van de zijpanelen bleek het frame nog redelijk intact te zijn. Daar hoefde niet zo veel aan gedaan te worden. Dat was een meevaller. Omdat toch al het oude hout verwijderd moest worden werd er meteen gekozen om de zijwanden met horizontaal geplaatst Douglas-hout te maken. Lekker makkelijk om te vervangen bij eventuele houtrot, wat meestal vanaf onder ontstaat. Het hout werd meerdere keren in de beits gezet om een nog betere bescherming tegen de elementen te vormen. Plank voor plank werd goed behandeld.

Deel voor deel werden de verticale panelen vervangen voor horizontale planken. Dit om de stabiliteit van het huisje beter te bewaren.

Het raam, dat ook al jaren in de zijwand zat, hebben we behouden en kon zonder de kozijnen te vervangen hergebruikt worden.

In een later stadium zijn ook de dubbele deuren nog vervangen voor een hardhouten uitvoering. Daar zat nog wel wat schilder- en timmerwerk aan, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben nu mooie deuren die weer jaren mee kunnen gaan.

Het resultaat van al dit werk heeft geresulteerd in een huisje wat weer functioneel en leefbaar is

De tuin

Zoals al eerder genoemd was de tuin een wildernis waar wildgroei hoogtij vierde. Onkruid tot kniehoogte; verwilderde struiken; een geweldige haag, maar wel 1.50 m breed en 2.50 m hoog, was iets uit de kluiten gewassen. Overal moest wel wat aan gebeuren en dat was best wel veel.

Wordt vervolgd….